۷ باور غلط درباره بیماریهای روانی که در میان عوام وجود دارد
تاریخ انتشار: ۶ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۳۶۵۰۴
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، دکتر جمال شمس به شایعترین باورهای غلط و متداول درباره درمان با داروهای روانپزشکی اشاره کرد و افزود: فردیکه به بیماریهای روان مبتلاست به طور مثال افسردگی یا اضطراب دارد و به پزشک مراجعه نمی کند دقیقا مثل کسی است که مبتلا به بیماری قلبی یا فشار خون است و به درمان اهمیتی نمیدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با اشاره به این باور غلط که تمامی داروهایی که در روانپزشکی برای درمان بیمار استفاده میشود خوابآور است اظهار کرد: داروهایی که برای اختلالات روان تجویز میشود بسیار متنوعاند و این باور که به محض مراجعه به روانپزشک داروهایی به شما تجویز میشود که مدام در رختخواب باشید و از درس، کار و زندگی باز میمانید باور و تصور اشتباهی است.
دکتر شمس با بیان اینکه بسیاری از مبتلایان به بیماریهای روان به دلیل تفکرات اشتباه نسبت به داروهای روان درمانی به پزشک مراجعه نمیکنند ادامه داد: این افراد حاضرند رنج ناشی از اختلالات روان را تحمل کنند اما از ترس خوابآور بودن این داروها که متاسفانه باوری غلط است به پزشک مراجعه نکنند.
فوق تخصص روانپزشکی دانشگاه تاکید کرد: داروهای روانپزشکی بسیار متنوع هستند، داروهایی مانند داروی ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب، داروهای خواب آور و ضد تشنج و هزاران داروی دیگر، بنابراین اینکه لزوما تمام داروهای روانپزشکی خوابآورندغیر منطقی است.
۲-داروی اعصاب نمیخورم چون به آن معتاد میشوموی در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا داروهای روانپزشکی اعتیادآورند یا خیر؟ خاطرنشان کرد: برای یافتن پاسخ درست به این سوال لازم است بدانید که مشکلات و اختلالات روان همانند سایر بیماریها هستند، بیماری کهبه دلیل ماهیت بیماری باید دارو را در بازه زمانی طولانی استفاده کند به اشتباه تصور میکند به دارو اعتیاد پیداکرده است.دکتر شمس ادامه داد: در واقع مسئله اصلی این است که ماهیت بیماری سبب میشود که دارو برای بازه زمانی طولانی استفاده شود به طور مثال فردیکه به وسواس، اضطراب و یا افسردگی مبتلاست، این بیماری هم مثل بیماری فشار خون و یا قند خون است، اگراین فرد برای مدت طولانی دارو مصرف کرده باشد و به یکباره دارو را قطع کند قطعا نشانههای بیماری دوباره برمیگردد، این ماهیت بیماری است و ارتباطی به دارو ندارد.
۳-بیماری های روانی قابل درمان نیستندوی در ادامه با اشاره به اینکه برخی تصور میکنند مبتلایان به بیماری روان تا پایان عمر با این بیماری دستبه گریبانند خاطرنشان کرد: ابتلا به هر اختلال یا مشکلی در سلامت روان لزوما بهمعنای این نیست که تا پایان عمر با آن دستبهگریبان میمانیم، تجربه هر فردی در بیماریهای روانی متفاوت است.
عضو هیئت علمی دانشگاه افزود: بعضی افراد ممکن است دورههایی از بیماری را تجربه کنند و در فواصل این دورهها به حالت عادی برگردند و بعضی دیگر ممکن است از مشاوره، دارو یا روشهای درمانی دیگر برای ایجاد تعادل در زندگی خود استفاده کنند، حتی ممکن است یک درمان برای تمام افراد کاربرد نداشته باشد و بعضی افراد احساس کنند بیماری روانیشان کاملا درمان نشده و در مقابل بعضی دیگر ممکن است رفتهرفته علامتهای دیگری هم احساس کنند با این حال، بسیاری از مبتلایان به بیماریهای روان درمان میشوند.
۴-داروهای روانپزشکی بر روی من بی اثر است.دکتر شمس به باور غلط دیگری مبنی بر اینکه این برخی افراد ادعا میکنند داروهای روانپزشکی در آنها کم اثر یا بیاثر است و با این تصور یا دارو مصرف نمیکنند یا بعد از چند روز مصرف آن را قطع میکنند، توضیح داد: داروهایی که برای درمان روانپزشکی استفاده میشود، به غیر از داروهای خوابآور اثر آنی و لحظهای ندارند، معمولا این داروها بعد از این که جذب بدن میشوند باید وارد مغز شوند تا تغییراتی در ناقل های شیمیایی و گیرندههای عصبی ایجاد کنند و پس از آن تاثیر دارو مشخص میشود، این روند حداقل به سه تا چهار هفته زمان نیاز دارد.
فوق تخصص روانپزشکی دانشگاه ادامه داد: زمانی میتوانیم ادعا کنیم یک دارو اثر ندارد که حداقل یکماه از زمان مصرف آن گذشته باشد.
وی افزود: همانطور که درمورد درصد کمی از مبتلایان به انواع بیماریها دارو کماثر یا بیاثر است و این افراد بهناچار تحت اعمال جراحی قرار میگیرند، در روانپزشکی هم این موضوع مصداق دارد، درصد کمی از بیماران به درمانهای معمول پاسخ مناسبی نمیدهند و باید در این موارد از روشهای دیگر و سایر مداخلات درمانی کمک گرفت.
۵- بیماری های روانی ژنتیکی هست و حتما این بیماری را به فرزندم انتقال خواهم داد!دکتر شمس در ادامه تاثیر ژنتیک در ابتلا به بیماریهای روان را مورد توجه قرار دادو افزود: این موضوع که ژنتیک در تمام بیماریها که روان هم از آن مثتثنی نیست نقش دارد موضوعی انکار نشدنی است ولی به این معنا نیست که لزوما چون در خانواده ای بیماری روان در برخی اعضای خانواده وجود دارد مابقی افراد خانواده هم به این بیماری مبتلا میشوند.
وی ادامه داد: تمام بیماریها مجموعهای از مداخلات محیطی و بیولوژیکی هستند که یکی از این عوامل ژنتیک است.
۶-مگر من دیوانه و مجنونم که به روانپزشک مراجعه کنم؟فوق تخصص روانپزشکی دانشگاه با اشاره به اینکه بسیاری از مبتلایان به اختلالات روان از مراجعه به روانپزشک هراسانند به این باور اشتباه که برخی میگویند مگر دیوانهام که به روانپزشک مراجعه کنم اشاره کرد و توضیح داد: متاسفانه مشکل اینجاست که هنوز ماهیت بیماریهای روان در بین بسیاری از مردم جا نیفتاده است، همانطور که قلب و ریه دچار بیماری می شود مغزمان هم دچار بیماری میشود.
وی با یادآوری اینکه تفکرات انسان تحت کنترل مغز است افزود: هیجانات، رفتار و تفکر تحت کنترل مغز است و اگر به هر دلیلی در این روند اختلالی ایجاد شود، نمیتوان بر رفتار و هیجانات کنترل داشت، این تفکر که اصطلاحا فقط افراد مجنون و دیوانه به پزشک مراجعه میکنند کاملا غلط است و اساسا کسانی که چنین نگرشی به بیماریهای روان دارند نسبت به شرایط خود بینش نداشته و قضاوتهای آنان مختل است.
۷-اگر از مواد مخدر استفاده کنم، کنترل بیشتری بر رفتارهایم دارم.بنابر گزارش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، این استاد دانشگاه به باوری اشتباه دیگری مبنی بر اینکه میتوان با استفاده از برخی مواد مخدر کنترل بیشتری به رفتارهای خود داشت اشاره کرد و گفت: بسیاری تصور می کنند وقتی از ماده مخدری استفاده میکنند، بر رفتارهای خود کنترل بیشتری دارند و یا مخدر درمان درد آنهاست، این افراد معمولا دارو را مصرف نمیکنند و بهجای آن ماده مخدر استفاده میکنند نکته اینجاست که اگر هم برخی مواد مخدر نشانههای بیماری را کم کنند فقط این موضوع برای بازه زمانی کوتاه اثر دارد و این مواد در بازه زمانی بیشتر درمانها را پیچیده تر و سختتر می کنند.
منبع: بهداشت نیوز
انتهای پیام/
کد خبر: 1168895 برچسبها روان شناسیمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: روان شناسی داروهای روانپزشکی بیماری های روان بیماری های روانی پزشک مراجعه اختلالات روان داروهای روان ماهیت بیماری بیماری ها بازه زمانی دکتر شمس خواب آور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۳۶۵۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درباره سندرم درس (DRESS) / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟
عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِسسندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.
عللسندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیک ها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)
علائمبرخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:
- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
- التهاب اندام های داخلی
تشخیصسندرم DRESS می تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ای از معیارها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV6 هم می شود.
درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.
سایر درمان های موثر عبارت اند از:
- سرکوب کننده های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
- پلاسمافرزیس
عوارضحتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: علائم حساسیت پوستی به داروها